Jak zbudować prywatny Internet? – w Grecji już działa

@józek: ale po co wymyślać koło od nowa? Przestrzeń adresowa IPv6 jest tak ogromna, że można losowo nadawać adresy urządzeniom na czas trwania jednej sesji powiedzmy 10, 5 lub 1 min i nie powinna wystąpić żadna kolizja.

Pytanie tylko jak przekonasz administratorów np. sieci firmowej do ogarnięcia takiego … „bałaganu”. Zmuszanie ludzi do korzystania z bardzo zaawansowanych narzędzi do zarządzania nie jest wcale takie dobre. Stąd też wolne tępo rozpowszechniania IPv6.

Dołożenie kluczy tak jak proponujesz wprowadzi kolejną warstwę komplikacji.

Jeszcze wyjaśnię, dlaczego SHA2 – prostota przekazywania zabezpieczonego klucza. Komputer A generuje pakiet początkowy do komputera B i przesyła mu klucz publiczny. Komputer B korzystając z otrzymanego klucza publicznego, generuje pakiet, w którym przesyła komputerowi A swój klucz publiczny oraz prywatny, w odpowiedzi, komputer A przesyła swój klucz prywatny komputerowi B. Jak wiemy, klucz publiczny służy tylko do szyfrowania wiadomości, klucz prywatny do ich odczytywania. Za pomocą trzech pakietów wielkości ok. 500B, komputery omijają organy śledcze na wszystkie możliwe sposoby, tworząc najbezpieczniejszą komunikację, która do powstania komputerów kwantowych – nigdy nie zostanie złamana.

Sama koncepcja jest super jak i różnicowanie dostępnych rozwiązań. Jednak zastanawia mnie problematyka znienawidzonego bezpieczeństwa od strony dostawcy. Jak w takich sieciach co by nie mówić małych zabezpieczyć się przed niepożądanymi plikami na tym czy innym serwerze/dysku publicznie dostępnym? Czy są jakieś otwarte rozwiązania umożliwiające blokowanie np. pornografii dziecięcej? Czy admin-hobbysta miałby dodatkowe zajęcie codziennego przeglądania/skanowania plików?

Dodam jeszcze ze koniecznosc zaangazowania pewnego fizycznego, nie obliczeniowego, wysilku zeby zmapowac adres na osobe, powinna byc wystarczajaca zeby zapobiec naduzyciom ze strony wladzy. Oczywiscie do momentu wejscia w zycie ustawy ktora wyreguluje to tak, zeby wszystko bylo po staremu.

@Przem

Zacznijmy od tego, że ukrycie się w sieci już teraz jest możliwe – nie tylko istnieje TOR czy L2P (freenet), które same dzięki wykorzystaniu zwykłego tunelowania protokołu TCP/IP mogą dać dostęp do sieci każdemu człowiekowi podpiętemu do internetu po IP. Jeżeli chcesz być anonimowy również w clearnecie, kupujesz serwery opłacone przez BTC/prepaidy w Rosji czy innych Chinach i nie kupujesz domeny. Na serwerach wyłączasz logi i mimo że ktoś, kto będzie miał dostęp do twojego ISP i udowodni, że łączyłeś się z takim a takim serwerem, to nie udowodni co na tym serwerze robiłeś. Jeśli nie chcesz, by nawet ISP wiedział co robisz, montujesz sobie np. OpenVPN.

Stron o tematyce pedofilskiej jest ogromna ilość w clearnecia jak i w deepnecie. Jeżeli jakiś pedofil myśli i wie z czym się je websecurity – namierzenie go jest nie możliwe (przy użyciu analizy sieci, oczywiście). Warto sobie jednak przypomnieć, jak padały największe fora pedofilskie w ostatnich latach – jakiś pedofil, wrzucił materiał do sieci, z dziewczynką z Australii. Służby nie skupiły się na kwestii poszukiwania IP/serwera, skupiły się, na poszukiwaniu dziewczynki – znaleźli i adminów i kamerzystów, nawet aktorów.

Największym wrogiem anonimowości w sieci jest – uwaga – przeglądarka. Tak. Każda strona, którą odwiedziliście, może w łatwy sposób za pomocą języka JavaScript przechwycić wszelkie informacje z waszej przeglądarki (GUID, personalizacja ustawień, wersja, w skrajnych przypadkach nawet cookiesy) oraz systemie (nazwa komputera, nazwa użytkownika, dokładna wersja systemu). Producenci przeglądarek o tym wiedzą, a dziur które to umożliwiają nie łatają, właśnie ze względu na łatwą personalizację. Jeżeli chcesz złapać przestępce – wpuść go na stronę, na której ustawiony jest jakikolwiek JavaScript. To stało się przy ostatnim zamknięciu Freedom Hosting – służby zaaplikowały do wszystkich stron pedo/illegal skrypt SC, aby spersonalizować użytkowników. Tak się łowi przestępców – szukając śladów i niedopatrzeń.

Wracamy do mojej koncepcji. Moja sieć ma działać na takim samym schemacie, co obecna. Są serwery DNS, pod które dopina się serwery WWW i STAŁE klucze. Materiały publikowane przez publiczność na serwerach, już teraz są bardzo dobrze filtrowane (wystarczy popatrzeć, jak z materiałami porno świetnie radzi sobie facebook). Problem pojawia się, kiedy na stronie ładuje się spamer. Blokujesz jego klucz, co daje mu chwilowego bana. Jednak on może spokojnie zresetować software od ISP i ma inny klucz. Znowu spamuje. Dlatego na to też znalazłem rozwiązanie – certyfikaty + flashcookies, które idealnie nadają się do swoistej personalizacji. Wystarczy, aby dana strona wymagała, aby użytkownik ściągnął do swojej przeglądarki certyfikat, który stworzy „nietykalne” miejsce w przeglądarce, działające jak dysk pojemnościowy, gdzie będzie przechowywać flashcookiesy. Kwestia jest taka, aby przeglądarka zapamiętywała na stałe takie rzeczy jak np. modyfikację certyfikatu, usunięcie cookiesów etc. na stałe.

Każdy użytkownik, dostaje konkretny certyfikat o konkretnym, unikalnym id. Jego wierna kopia (stan) przetrzymywana jest jako backup na serwerze strony www. Przeglądarka tworzy własną listę, gdzie zapisuje tylko nazwę certyfikatu i zapisuję (już teraz personalne ustawienia przeglądarek są zapisywane na serwerach google czy firefoxa, więc nie ma problemu). Definicji flashcookie nie chce mi się tłumaczyć, zawierają one podstawowe dane komputera/przeglądarki oraz dane przekazywane przez konkretnego usługodawcę, pozwalające na weryfikację w systemach filtrujących.

Na tej podstawie, w prosty i przyjemny sposób, można tworzyć pełną personalizację użytkowników dla konkretnych stron. Usunięcie spamera nie będzie problemem, a dodatkowo nie wystarczy mu tylko zmiana IP i wyczyszczenie cookiesów, by dostać ponowny dostęp do serwisu. Każdy dostaje swoistą łatkę, na zawsze.

Moja sieć gwarantuje tylko pełne i skuteczne zabezpieczenie danych personalnych wszystkich jej użytkowników. Jednak nie zabezpiecza przed analizami strukturowymi, analizami ruchu etc. Wystarczy, że organy ścigania będą współpracowały np. z facebookiem. Przykładowa sytuacja – osoba spersonalizowana na forum pedofilskim, przez swoją głupotę zalogowała się w tym samym momencie na facebooku. Dla służby nie jest problemem snifoowanie kluczów. Wysyłają zapytanie do facebooka o skojarzenie klucza takiego i takiego, o tej i takiej minucie/sekundzie/dniu/milisekundzie etc. a facebook ma obowiązek udostępnić zgromadzone dane (certyfikat + konto). Wystarczy? Wystarczy.

@Marcin

A w jaki sposób teraz zabezpieczają się przed niechcianymi plikami? Moja sieć działa na takich samych schematach, nie ma różnicy w zarządzaniu danymi.

@Marcin: Nie słyszałem jeszcze o oprogramowaniu, które mogłoby automatycznie klasyfikować „golasów” ze zdjęcia pod kątem wieku. Jedyny w miarę rozsądny mechanizm to człowiek, na dodatek nie każdy (zazwyczaj seksuolog), który potrafi ocenić czy dana pornografia to jest „ta zła”.

Inne treści też raczej muszą być ocenianie przez ludzi znających temat. Ten sam utwór/film może być legalny lub nie w zależności od tego czy go kupiłeś czy nie. Nie da się przepuścić mp3 przez program aby stwierdzić, że to nielegalne.

Można natomiast, co robi np. ISO podpisywać cyfrowo PDF-y i patrzeć kto je rozpowszechnił. Oczywiście zawsze można powiedzieć, że włamali mi się na komputer i to nie ja. Zatem automatu nie ma i nie będzie.

No chyba, że wszczepią wszystkim czipy z kluczami prywatnymi i w czasie zakupu będą szyfrować pliki tak aby tylko jedna osoba mogła je odczytać…. No ale to już ostra jazda może być.