„Klient banku umożliwił przestępcom dostęp do swojej bankowości internetowej oraz przekazał im kody sms, a mimo to nie musi spłacać zaciągniętej przez nich pożyczki”

Tak zaczyna się wpis Jakuba Sikorskiego na LinkedIn. Sam scam przebiegał wg schematu jaki wielokrotnie opisywaliśmy – na przykład:

Pani Marianna też zainteresowała się reklamą na Facebooku. Kliknęła, wypełniła potrzebne dokumenty. Skontaktował się ze mną pan (…), pytając, czy słyszałam kiedyś o kryptowalucie bitcoin. Logo wydawało mi się podobne do tego, które ma jeden z banków.

Całość może rozpocząć się też nieco inaczej – np. od reklamy w Google i – dajmy na to – akcji Orlenu:

Następnie ofiara ląduje na całkiem niewinnej stronie:

No jeśli sam Pan Andrzej Duda czy Mateusz Morawiecki „potwierdzili legalność i skuteczność projektu” to… wiele ofiar natnie się na ten scam. Co dalej?

Potem odezwał się do mnie pan Dariusz, miał mnie wszystkiego nauczyć. Przesłał mi w e-mailu link do pobrania programu AnyDesk.

Gadu, gadu z oszustem (w tym przekazywanie mu kodów autoryzujących transakcje) – wszystko w trakcie kiedy buszuje on po naszym komputerze i zalogowanej bankowości elektronicznej. A na koniec np.:

Wczoraj, do Komendy Powiatowej Policji w Kołobrzegu, zgłosił się mieszkaniec Kołobrzegu, który oświadczył, że oszuści, wykorzystując jego dane, zaciągnęli pożyczkę w wysokości 168 tysięcy złotych. W rozmowie z mężczyzną policjanci ustalili, że zdecydował się na inwestycję na rynku kryptowalut. […] Po pewnym czasie kołobrzeżanin otrzymał informacje ze swojego banku, że jego wniosek na kredyt został pozytywnie rozpatrzony.

Po tym przydługim wstępie, wróćmy do prawomocnego już wyroku dotyczącego bardzo podobnej sprawy do tej opisywanej powyżej. Jakub Sikorski relacjonuje:

Sąd po przeprowadzeniu postępowania orzekł, że pomiędzy klientem a bankiem nie istnieje zobowiązanie wynikające z umowy pożyczki.

Sąd ustalił, że Klient nie podjął świadomych działań mających na celu zawarcie umowy pożyczki, nie miał też woli zawarcia takiej umowy. Skoro umowa nie została zawarta, klient nie musi spłacać pożyczki.

W procesie bank argumentował, że transakcje były przez klienta autoryzowane, a nawet jeśli przyjąć, że nie – to klient wykazał się rażącym niedbalstwem

Sąd nie zgodził się jednak z bankiem, że zawarcie umowy pożyczki stanowiło transakcję płatniczą, o której mowa w art. 2 pkt 29 ustawy o usługach płatniczych.

Argumentacja banku zmierzająca do wykazania rażącego niedbalstwa klienta w zakresie dokonywanych czynności, w tym przez udzielenie dostępu do danych do logowania do bankowości internetowej, nie miała więc znaczenia na tle tego, że zamiarem klienta nie było zaciągniecie pożyczki.

Pełna, skondensowana analiza tego tematu – w tym miejscu.

~Michał Sajdak